'Tomorrow Comes a Day too Soon' - Flogging Molly
Blijf op de hoogte en volg Marco
16 Augustus 2014 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Ik ben zojuist gearriveerd in het Lele hotel in Ho Chi Minh City. Daarom heb ik nu tijd om hierop te schrijven. Ik wil beginnen bij de dag voor mijn vertrek. Hier slaat de titel namelijk op: ik moest nog zoveel doen dat een dag extra geen overbodige luxe zou zijn geweest, maar het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. En heel misschien had het ook met mijn (ontbrekende) planning te maken.
Op 15 augustus naar Düsseldorf vertrokken, waarin ik om 21:20 opsteeg richting het altijd bruisende en nooit koude Dubai. En met niet koud bedoel ik 37 graden om half zes s ochtends voor zonsopkomst. Veel gasten die op oliesjeiken leken, dat ook. Tijdens de vlucht naast een ouder Duits paar gezeten die me snoepjes gaven. En ze wilde dolgraag bij het raam zitten, waardoor ik bij het gangpad kwam te zitten en er dus makkelijk uit kon, meer beenruimte had en, omdat er achter mij geen stoel zat, ik ook nog Eens languit kon gaan liggen. Kortom: kutvlucht.
Na drie uurtjes wachten steeg ik op richting Ho Chi Minh City. Zat naast twee Russische meisjes die genoeg alcohol bestelden "tegen voedselvergiftiging" en ze probeerden me, op mijn aanvraag, Russisch te leren.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Saigon wachtten ze op me, totdat ze merkten dat ik wel erg lang bij de douane moest blijven staan. Hij bekeek twintig keer mijn paspoort en weer terug naar mij. Hij vroeg wat ik hier kwam doen, hoe lang ik bleef en of ik meer documenten had. Toen riep hij er iemand anders bij, die nam me mee. Mijn foto is niet de mooiste, niet de nieuwste, maar je kan ook overdrijven.
Na al mijn documenten met foto's uit mijn portemonnee te hebben gehaald en alle Vietnamese ogen die daar aanwezig waren zestien keer over al mijn documenten, naar mij en weer terug waren gegaan, vroeg er een douanier of ik meer documenten had. Ik gaf onder andere de email die ik van mijn contactpersoon heb gekregen, met zijn nummer erop. De douanier belde mijn contactpersoon. "Fijn" dacht ik. Dan kan hij het namelijk uitleggen. Fout. Ik heb namelijk verteld dat ik. Vrijwilligerswerk ging doen, wat, omdat Vietnam in naam nog steeds socialistisch is, via organisaties niet volledig getolereerd wordt. Dus toen ik in het hotel aankwam belde mijn contactpersoon me om te vragen wat ik precies gezegd heb en het uit te leggen dat het niet helemaal de bedoeling is.
Morgen verder naar Can Tho en dan zien we weer verder. Waarschijnlijk vooral verontschuldigen tegenover mijn contactpersoon.
Op 15 augustus naar Düsseldorf vertrokken, waarin ik om 21:20 opsteeg richting het altijd bruisende en nooit koude Dubai. En met niet koud bedoel ik 37 graden om half zes s ochtends voor zonsopkomst. Veel gasten die op oliesjeiken leken, dat ook. Tijdens de vlucht naast een ouder Duits paar gezeten die me snoepjes gaven. En ze wilde dolgraag bij het raam zitten, waardoor ik bij het gangpad kwam te zitten en er dus makkelijk uit kon, meer beenruimte had en, omdat er achter mij geen stoel zat, ik ook nog Eens languit kon gaan liggen. Kortom: kutvlucht.
Na drie uurtjes wachten steeg ik op richting Ho Chi Minh City. Zat naast twee Russische meisjes die genoeg alcohol bestelden "tegen voedselvergiftiging" en ze probeerden me, op mijn aanvraag, Russisch te leren.
Eenmaal aangekomen op het vliegveld van Saigon wachtten ze op me, totdat ze merkten dat ik wel erg lang bij de douane moest blijven staan. Hij bekeek twintig keer mijn paspoort en weer terug naar mij. Hij vroeg wat ik hier kwam doen, hoe lang ik bleef en of ik meer documenten had. Toen riep hij er iemand anders bij, die nam me mee. Mijn foto is niet de mooiste, niet de nieuwste, maar je kan ook overdrijven.
Na al mijn documenten met foto's uit mijn portemonnee te hebben gehaald en alle Vietnamese ogen die daar aanwezig waren zestien keer over al mijn documenten, naar mij en weer terug waren gegaan, vroeg er een douanier of ik meer documenten had. Ik gaf onder andere de email die ik van mijn contactpersoon heb gekregen, met zijn nummer erop. De douanier belde mijn contactpersoon. "Fijn" dacht ik. Dan kan hij het namelijk uitleggen. Fout. Ik heb namelijk verteld dat ik. Vrijwilligerswerk ging doen, wat, omdat Vietnam in naam nog steeds socialistisch is, via organisaties niet volledig getolereerd wordt. Dus toen ik in het hotel aankwam belde mijn contactpersoon me om te vragen wat ik precies gezegd heb en het uit te leggen dat het niet helemaal de bedoeling is.
Morgen verder naar Can Tho en dan zien we weer verder. Waarschijnlijk vooral verontschuldigen tegenover mijn contactpersoon.
-
16 Augustus 2014 - 20:27
Esmee:
Goed te weten dat de reis goed is gegaan. Jammer van het oponthoud bij aankomst, maar je bent in ieder geval binnen. ;) Looking forward to the next update! -
16 Augustus 2014 - 22:03
Annemiek:
Je verwacht toch ook niet dat ze zo reageren op je foto,s. Ik zou het ook hebben gezegd. Je bent in ieder geval binnen en morgen nog het laatste stukje van de reis. -
17 Augustus 2014 - 13:13
Bart:
Lekker dan.. Je had gewoon in het Russisch moeten praten! Dan komt altijd alles goed. -
18 Augustus 2014 - 17:47
Herman:
Ik kan me wel iets voorstellen bij die Vietnamese douane: met van die ietwat gespleten oogjes zie je dan een ietwat gespleten persoonlijkheid, waarvan de foto's gedateerd en onduidelijk zijn. :) Maar ja, ik woon tegenover je en ben dus niet geheel onbevooroordeeld. Blij dat je goed bent aangekomen en ik ben heel benieuwd naar je verdere avonturen. Veel plezier -
20 Augustus 2014 - 10:18
Joy:
Wat een start! Hopelijk gaat de rest wel lekker vlekkeloos! Geniet ervan! -
01 Oktober 2014 - 16:31
Nina:
haha, het lijkt wel of je met yvonne op reis bent! dan maak je ook allemaal van dit soort dingen mee ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
